Dat hul naasteliefde kan hê,
Want is dit nie die grootste geskenk om te gee,
As om met harde woorde die blydskap in ander dood te vee.
Ek wens ek kon begrip saai,
Dat almal wysheid kan maai,
Want hoeveel tyd gaan verlore,
Tyd vir luister en liefhê beskore.
Wens ek kon gebrokenes so van hul menswees gestroop,
Laat glo en hoop,
Vir nou en elke dag kan ek net wens,
Want ek bly maar net mens.
[Dankie, Rosetta]