Straatuitreik: 'n Voorbeeld van 'n boemelaar

Hy sien hom sit - moeg, moedeloos en verwaarloos.

Hy stap oor die pad na dié boemelaar wat sku langs die gebou sit. Half verskuil teen die ongenaakbare wind. Hy gee vir die persoon die boks met die oorblywende pizza wat hy wou huis toe vat. Die man is sigbaar dankbaar en begin dadelik eet.

Terwyl die man nog besig is, kom 'n persoon van die anderkant aangestap en vra vir die boemelaar ’n stukkie pizza. Sonder enige huiwering, gee die boemelaar vir hom ’n stuk en sit en smul die twee vreemdelinge lekker.

Dis ’n eenvoudige verhaal van ’n boemelaar wat honger ken, wat weet hoe dit voel as iemand jou uitskel en wegjaag, wat weet wat dit is om soos ’n hond behandel te word. Al het hy min, deel hy graag, want hy wil nie ander mense soos ’n hond laat voel nie.

Op ’n manier het die omstandighede waarin die boemelaar is, hom gevorm. Op ’n manier het God die omstandighede gebruik om hom te vorm. Op ’n manier het God hom vaardighede gegee om goed te doen aan ander, al sit hyself nie goed daarin nie.

Ons groot gemeenskaplike doel op aarde is om ’n verskil te maak. Orals waar ons gaan, wil God ons gebruik om ander mense se lewens te verryk. God wil ons gebruik om goed te doen. 

Hiervoor hoef ons nie eintlik te gaan swot nie. Ons hoef nie spesiale kursusse te volg om dit te doen nie. Nee, God gebruik die omstandighede om ons te vorm, sodat ons hierdie gawe van uitreik en goed doen, wat ons ook van Hom ontvang het, te kan deel.

Ons elkeen is gebore met ’n gawe, sommige het meer gawes as ander gekry, sodat ons vir ander die lewe 'n bietjie makliker en lekkerder kan maak. Dit is outomaties deel van die pakkie. Maar op ’n manier kry sommige dit reg om dit onder ’n emmer te sit en nie ’n stukkie van hul pizza te deel nie.

'n Mens wonder hoekom sal ’n boemelaar ’n stukkie van sy min deel en die restaurant-klante, wat oorgenoeg het, die ander se honger nie raaksien nie of net ’n veer daarvoor voel?

Ons los voetspore in harte van mense - veral hulle wat minder as ons het.