Maar daardie dag in die Sondagskool het die Bybelvrou vertel dat hulle die volgende Sondag 'n kollekte sou opneem om 'n Sondagskool en kindertuin vir die kindertjies in 'n naburige dorp te begin. Sy het gevra dat almal so 'n gulhartige offer soos moontlik moes bring. Die dogtertjie begin dink aan al die vreugde wat sy al uit die Sondagskool en kindertuin gekry het en o, sy wou so graag help om aan ander kindertjies ook daardie blydskap te besorg. Maar sy besit nou nie 'n pennie op haar naam nie en hoe kan sy dit nou help?
Meteens dink sy aan haar nuwe skoene. Sy sal haar skoene gee. Sy hardloop huis toe so vinnig soos haar beentjies haar kan dra en vra vir haar oom of hy nie liewer die geld vir haar sal gee as die skoene nie. Sy het nie gesê waarvoor sy die geld wil hê nie, maar het so hard gepleit dat hy dit uiteindelik gegee het - 8 yen. Hoe bly was sy nie.
Die volgende Sondag is die kollekte opgeneem, maar dit was 'n geringe sommetjie wat ingekom het, want die Koreane is baie arm. Die Bybelvrou rek haar oë van verbasing toe die klein dogtertjie so 'n groot bedrag soos agt yen inhandig. Dit was meer geld as wat enige kind in die dorpie ooit besit het en haar gedagte was dat die dogtertjie dit gesteel het. Sy haal dit toe uit die kollektebordjie en neem dit terug na die dogtertjie se oom.
By hom het sy verneem hoe die dogtertjie aangehou het dat hy liewer die geld waarvoor hy vir haar skoene wou koop, vir haar moes gee, en dat sy dít in die kollektebordjie gesit het. Sy het haar skoene gegee.
Daardie week het die Bybelvrou by die huisbesoek in die dorpie vertel van die offer van die klein dogtertjie. Die volgende Sondag is daar weer kollekte opgeneem. Watter verskil!! Binnekort was daar genoeg om 'n evangelis na die naburige dorpie te stuur en ook vir hulle is 'n Sondagskool en 'n kindertuin begin.
In die ander dorpie was daar 'n gelukkige klein dogtertjie wat nog steeds met strooisandale Sondagskool toe draf.
[Hierdie verhaal is meer as 50 jaar terug opgeteken, maar is vandag nog net so relevant soos toe.]