Gewoonlik is daar 'n buurvrou, vriend of familielid wat darem bereid is om na 'n mens se plante en diere om te sien wanneer 'n mens nie tuis is nie. Jy is dalk ook bereid om dit vir iemand anders te doen.
My vriendin Monnick doen so 'n uitsonderlike werk met ons diere wanneer ons nie tuis is nie dat hulle amper spyt is wanneer ons terug is.
Terwyl my broer diensplig gedoen het, moes ek sy slange versorg. Ek was net nege jaar oud, maar hy het my goed touwys gemaak. Om na die slange om te sien was vir my aanvaarbaar, maar om die muise aan die lewe te hou wat weer vir die slange gevoer moes word, was 'n groot uitdaging.
Onlangs het my skoonsus haar man se visse versorg terwyl hy 'n paar weke oorsee was. Die visse het op 'n streep begin vrek. Sy was moedeloos, want sy het al die opdragte wat aan haar verduidelik is so sorgvuldig moontlik uitgevoer. Dit is maklik om honde en katte namens iemand te versorg. Delikate goed soos visse en fyn plantjies is 'n ander storie.
Dalk voel die diere en die plante aan die roetine het verander. Dalk is dit net effens minder of meer water of kos of op 'n ander tyd van die dag as waaraan hulle gewoond is. Dalk mis hulle hul eienaar.
Dit mag wees dat hulle uit protes 'n eetstaking onderneem en so hul eie ondergang bewerkstellig.
As Pollie dus met jou tuiskoms onderin die voëlhok lê of jou fyntuin lyk soos 'n paar dae ná die runderpes, is dit nie noodwendig omdat iemand nie omgee of tyd daarvoor ingeruim het nie.
Dit is dalk net omdat die een wat die oppaswerk moes doen, nie presies dieselfde soort aanvoeling as jy het nie.
[Bron: Noordkaap - Potpurri - Karin Muller]